Las Vegas --> Los Angeles --> Amstelveen

Maandag 22/5/2017 (tm Dinsdag 23-5-2017)
2661 miles
7.43 we staan voor het hek:
RV returns.
Alles is goed maar kennelijk zit er een gat in het zonnescherm. Wij kijken: een niet eerder opgevallen speldenprik. Ik hoor de controleur (in het Spaans ) zeggen "vanuit de fabriek".
Wij naar binnen we hebben een afspraak om 8.00. Om 8.15 is een andere dame het zat en tikt op de deur van het kantoor om te zeggen dat er klanten wachten. Blijkt dat ze een "personnel meeting" hadden, dat Laurel die met ons de afspraak had gemaakt er niet meer werkt. Jennifer helpt ons verder.
De andere dame die aan de balie staat en die kennelijk van een professionele RV service is: zegt dat de service is "bad and rude". Als ons formulier wordt bekeken door Jennifer wil zij toch zelf " het gat " wel zien. Ik geef aan dat het kennelijk een "fabrieksfoutje" is en zij heeft zelfs een trap nodig om beter te zien. Het verschil tussen hole ( gat) en puncture ( speldenprik-gaatje) is in dollars 375,00.
Pfff, was wel even schrikken. Wel nog even betalen voor de 161 miles boven de 2500 en we lunnen gaan.
De taxi is er om 8.45 nog niet dus is Jennifer vriendelijk genoeg om een andere voor ons te bellen.
We hebben een praatgrage chauffeur ( is dan een eigenschap die alle taxi-chauffeurs moeten hebben?)
, hij toont ons een huis van een paar millioen met gasthuis en paardenstalling, neemt op het vliegveld een verkeerde afslag maar zet de meter af tot hij weer op de goede zit ( wel even paar meter spookrijdend).
We stappen uit bij 1 en wegen tas en koffer. Mijn koffer heeft overgewicht... tuurlijk. De fleecedeken kan het niet zijn dus ik doe mijn wandelschoenen en spijkerbroek aan en we doen alle folders en papieren van de reis in de rugzakken. En pffff hij weegt net binnen de max. We checken in. De koffers gaan " vanzelf" mee op de volgende vlucht dus wij hoeven ze niet te versjouwen. We nemen de tram en doen Bakje koffie en plakje cake en wachten tot we kunnen boarden. Het is een beetje krap met bagageruimte in de cabine maar het past toch als wat mensen hun tas onder de stoel zetten, iedereen neemt ook een rolkoffer van max afmetingen mee ( wij een bescheiden rugzak). 1 van de stewardessen heeft een prachtige naam: Lindy!
13.30 Nog even zwaaien naar Las Vegas en we zijn op weg naar Los Angeles, ongeveer 45 min. Maarten slaapt al zodra we in de lucht zijn. We krijgen nootjes maar aan het water komen we niet toe de landing wordt al weer ingezet.
Nog een paar uur wachten om 16.45 kunnen we boarden voor de KLM vlucht naar Amsterdam. Hij zit stampvol en Maarten en ik zitten aan een gangpad en heel ongezellig achter elkaar. De plekjes voor een 9,5 u durende vlucht zijn eigenlijk gewoon te krap, de inflight entertainment (films, series) is defect dus geen film, ongeveer het enige lichtpuntje op zo'n vlucht, vind ik. Maar met een dutje af en toe (zelfs ik), een wandelingetje om de benen te strekken, mijn boek en een spelletje komen we de tijd door.
12.O8 ( ondertussen 23/5) staan we aan de grond. Bij de bagage band krijgen we de melding dat de bagage vertraagd is, maar het valt mee. Onze koffer en tas komen er als 1 van de eersten uit. Echter mijn koffer komt er onherstelbaar beschadigd uit, 2 wielen scheef en daar is de koffer ingescheurd. Niet opnieuw te kope want het is er één van V&D. Er wordt een schadeformulier opgemaakt voor de KLM.
Wat fijn dat Tristan ons komt ophalen ( Berry werkt ondertussen al en Lindy had tentamen. Met 23kg koffer met halve wielen en Maartens 23kg tas zonder wielen was het wel een hele toer geweest om van de bus naar huis te lopen. Tristan brengt ons naar zijn huis zodat we gelijk de meissies kunnen meenemen. Thuis "stort" Maarten in en gaat even (3uur) slapen. Ik ruim uit, sorteer, stop in de wasmachine, haal avondeten en kook. Ik heb geen slaap ook al ben ik al 30 uur wakker, al sta ik wel te stuntelen om een AH muntje uit het karretje te krijgen dus helemaal helder ben ik vast niet. Straks de meissies uit laten en dan ... welterusten.

Om een lang verhaal kort te maken we hebben een
indrukwekkende reis gemaakt.

Samen, 18 dagen, 9 staten, 2661 miles (4285 km), geen GPS ( gewone kaarten), geen Amerikaans telefoonnummer, geen eigen internet ( alleen Wifi), grote hoogtes, enorme dieptes, kou, sneeuw, hitte, zon, stilte, drukte, natuur, cultuur, 1 fles wijn, zelf 0 schade gemaakt, 1 koffer geofferd. De komende weken de foto's bekijken, sorteren en lang nagenieten. En onze eigen camper uit proberen met nig meer ervaring.
We hebben ons gehouden aan het motto: het is niet het einddoel maar de reis die telt. Al moet ik zeggen dat mijn geluk toch is: gezond weer samen thuis.